Jak sobie radzić z agresją? Spróbujmy wskazać sposoby zapobiegania i radzenia sobie z zachowaniami agresywnymi. Z pewnością warto:

 

 

 

 

• Ograniczyć czas spędzony przed telewizorem i komputerem, wspólnie dobierać programy, które dziecko może oglądać, jeżeli to możliwe to wybierać programy takie, które coś dziecku dadzą; po programie porozmawiać z dzieckiem na ten temat.
• Uczyć (np. poprzez modelowanie - czyli własny przykład), w jaki sposób można sobie radzić z przykrymi emocjami, jak je wyrażać i rozładowywać, po to, aby nie uległy stłumieniu i wyparciu z obawy przed odrzuceniem, krytyką czy karą.
• Unikać własnych reakcji o charakterze agresywnym np. krzyków, złośliwych uwag. Obserwacja zachowania rodzica (osoby znaczącej) skuteczniej wpływa na umiejętności społeczne dzieci niż jego tłumaczenie.
• Ustalić wspólnie z dziećmi normy obowiązujące w rodzinie, w szkole (np. przez prace plastyczne na temat: "Jak należy zachowywać się w..."). Normy te można wywiesić pokoju dziecka, w widocznym miejscu w szkole, np. w klasie. Dzieci czując się współautorami określonych zasad, mając poczucie wpływu na życie grupy, będą w większym stopniu skłonne do przestrzegania przyjętych norm.
• Przydzielić dziecku stałe obowiązki i, co ważne, sumiennie rozliczać z tych obowiązków. Dziecko powinno ponieść konsekwencje niewypełnionego obowiązku, na przykład w formie mniejszego kieszonkowego Pamiętajmy, że najpierw musimy ustalić z dzieckiem reguły postępowania.
• Znaleźć dziecka jakieś zajęcie dodatkowe (języki, sport, harcerstwo). Dziecko nauczy się lepiej planować swój czas i nie będzie się nudzić.
• W sytuacjach konfliktowych wyrazić stanowczo dezaprobatę zachowania - "Nie pozwolę na takie zachowanie", "Nie zgadzam się na takie zachowanie", "Zabraniam wam takich zachowań".

Należy pamiętać, że dziecko ma silną potrzebę bycia w grupie. Nie zabraniajmy mu tego, ale pamiętajmy, żeby kontrolować w jakim towarzystwie dziecko się obraca. Ważne by dziecko znalazło się w odpowiedniej grupie, takiej, która będzie pozytywnie wpływała na nie, a nie patologicznej.
Ostatnia ważna rzecz, musimy dać dziecku przykład pozytywnego dorosłego, czyli takiego dorosłego, jakim byśmy chcieli, by nasze dziecko było za kilkanaście lat. Jeżeli mu pokażemy dorosłego określanego przez negatywne zachowania, czyli picie, bicie, częste awantury, wyzwiska, kłamstwa, niekonsekwencję, ciągły stres, niezadowolenie, odrzucenie, to skąd ma brać pozytywne wzorce, jeżeli zna tylko takiego dorosłego.

Pamiętajmy, że wychowując bez okazywania uczucia miłości, bez przytulania i powiedzenia, że jesteś wspaniały niewiele zrobimy. Aby skutecznie łagodzić i eliminować niepożądane zachowania, konieczne jest dotarcie do ich przyczyn. Bazą do wszystkich poczynań wychowawczych powinny być przede wszystkim jasne, zrozumiałe dla dzieci zasady określające nasze wobec nich oczekiwania.

 

Jak sobie radzić z agresją? Spróbujmy wskazać sposoby zapobiegania i radzenia sobie z zachowaniami agresywnymi. Z pewnością warto:

• Poświęcać dziecku więcej czasu na rozmowę, wysłuchanie dziecka, a nie tylko na wydawanie poleceń.
• Zaspakajać potrzeby dziecka, np. dać dziecku szansę odniesienia sukcesu, pomagać w organizowaniu czasu wolnego.
• Ograniczyć czas spędzony przed telewizorem i komputerem, wspólnie dobierać programy, które dziecko może oglądać, jeżeli to możliwe to wybierać programy takie, które coś dziecku dadzą; po programie porozmawiać z dzieckiem na ten temat.
• Uczyć (np. poprzez modelowanie - czyli własny przykład), w jaki sposób można sobie radzić z przykrymi emocjami, jak je wyrażać i rozładowywać, po to, aby nie uległy stłumieniu i wyparciu z obawy przed odrzuceniem, krytyką czy karą.
• Unikać własnych reakcji o charakterze agresywnym np. krzyków, złośliwych uwag. Obserwacja zachowania rodzica (osoby znaczącej) skuteczniej wpływa na umiejętności społeczne dzieci niż jego tłumaczenie.
• Ustalić wspólnie z dziećmi normy obowiązujące w rodzinie, w szkole (np. przez prace plastyczne na temat: "Jak należy zachowywać się w..."). Normy te można wywiesić pokoju dziecka, w widocznym miejscu w szkole, np. w klasie. Dzieci czując się współautorami określonych zasad, mając poczucie wpływu na życie grupy, będą w większym stopniu skłonne do przestrzegania przyjętych norm.
• Przydzielić dziecku stałe obowiązki i, co ważne, sumiennie rozliczać z tych obowiązków. Dziecko powinno ponieść konsekwencje niewypełnionego obowiązku, na przykład w formie mniejszego kieszonkowego Pamiętajmy, że najpierw musimy ustalić z dzieckiem reguły postępowania.
• Znaleźć dziecka jakieś zajęcie dodatkowe (języki, sport, harcerstwo). Dziecko nauczy się lepiej planować swój czas i nie będzie się nudzić.
• W sytuacjach konfliktowych wyrazić stanowczo dezaprobatę zachowania - "Nie pozwolę na takie zachowanie", "Nie zgadzam się na takie zachowanie", "Zabraniam wam takich zachowań".

Należy pamiętać, że dziecko ma silną potrzebę bycia w grupie. Nie zabraniajmy mu tego, ale pamiętajmy, żeby kontrolować w jakim towarzystwie dziecko się obraca. Ważne by dziecko znalazło się w odpowiedniej grupie, takiej, która będzie pozytywnie wpływała na nie, a nie patologicznej.
Ostatnia ważna rzecz, musimy dać dziecku przykład pozytywnego dorosłego, czyli takiego dorosłego, jakim byśmy chcieli, by nasze dziecko było za kilkanaście lat. Jeżeli mu pokażemy dorosłego określanego przez negatywne zachowania, czyli picie, bicie, częste awantury, wyzwiska, kłamstwa, niekonsekwencję, ciągły stres, niezadowolenie, odrzucenie, to skąd ma brać pozytywne wzorce, jeżeli zna tylko takiego dorosłego.

Pamiętajmy, że wychowując bez okazywania uczucia miłości, bez przytulania i powiedzenia, że jesteś wspaniały niewiele zrobimy. Aby skutecznie łagodzić i eliminować niepożądane zachowania, konieczne jest dotarcie do ich przyczyn. Bazą do wszystkich poczynań wychowawczych powinny być przede wszystkim jasne, zrozumiałe dla dzieci zasady określające nasze wobec nich oczekiwania.